13 Jun: MNE/Skadar meer - AL/strand San Pietro

We bedanken de familie van de camping Podkraj voor de warme  gastvrijheid en gaan op weg naar Albanie (AL).

Zoals bij ons veel Benelux verkeer is, is hier veel verkeer van Kroaten,  Albaniers en vooral Serviers.

De GPS gidst ons over een weg in de steile heuvels langs het Skadar meer. De weg is smal en bochtig, maar het uitzicht op het meer is werkelijk fenomenaal. We stoppen vaak om van dit alles te genieten.

Ook rijden we door een mooi bos met zeer grote oude bloeiende kastanje-bomen

Veel Montegrenijnen hebben hun kleine percelen grond om wijn, olijven, tabak, en groente te verbouwen en de producten worden in stalletjes aan de weg verkocht. MNE is een erg mooi land en heeft potentieel een populaire  toeristische bestemming te worden. Hopelijk blijft de kust bespaard van massale bouw zoals in SP, Z-FR of P het geval is.

De laatste etappe voert ons over een smalle weg naar de AL grens bij Sukobin. Een keer moeten we een tak afbreken om beschadiging ad camper te voorkomen.

De grenspassage gaat zeer soepel. We mogen doorrijden zonder paspoort controle.

De 1e indruk van AL: Mooie, ruime huizen, goed onderhouden autos, maar vnl 2-baanswegen met soms een klein traject snelweg. In Lezhe vragen we naar een bank voor AL Lekes. Echter, niemand die we vragen, spreekt Engels. 

Geen probleem, met geld gebaren tussen duim en wijsvinger en tonen van een bankkaart wordt het duidelijk.

De bankmedewerkster raadt wisselen bij de bank af ivm hoge commissie kosten. Ze wijst naar Western Union en wissel daar € in voor Lekes.

I.t.t MNE, gaan de brandstofprijzen hier door het dak. 250 lek=€2.10 voor 1ltr diesel. Duur tov NED of BE, want mensen zijn hier duidelijk armer. (opgezocht: gem. maandloon = €280!)

De camperplaats ad kust bij Lhalezit bestaat niet meer, maar vinden 1km verderop een mooie camperplaats tussen zeedennen, 50 mtr vh strand. De eigenaar vh strandhuisje spreekt Duits en vraagt €10. Dat is OK. Er is zelfs wifi! We drinken een biertje bij hem en installeren ons na 6hr en 170km rijden met veel fotogenieke momenten.

Ik ga daarna zwemmen in zee. Het water is heerlijk. We drinken een apero in de avondzon en na het avondeten wandelen we over het strand.

Vlakbij zie ik een van de vele bunkers die de paranoide dictator Hoxha had laten aanleggen langs de hele kust en landgrenzen, bang voor een invasie door het enge buitenland. Tot in de jaren '90 was AL een streng stalinistisch land; Totaal verarmd en geisoleerd van de rest van wereld. Vandaar gebrek aan kennis van de Engelse taal. 

We zien spots van pompeuze hotels, verscholen tussen de dennebomen, wachtend op de toeristen. Het strand voor ons is leeg en verlaten.

Nu is het moment, om het authentie-ke AL te bezoeken. Binnen 10jr zal er veel veranderd zijn!