29Jun: Kemaliye - Munzur Vadisi Nat. park (Tunceli)

We spreken een jong Turks koppel op de camping in Kemaliye en vertellen over onze gravelroad avontuur. Hij kan het niet geloven dat we dit hebben gereden, want het wordt gebruikt voor jeepsafaris en staat bekend als de beruchte Kemaliye Stone Road.
Hij vertelt dat alle tunnels zonder zware machines iets zijn verbreed de laatste jaren, maar dat is het dan ook.

We vertrekken en nemen uit voorzorg
niet de bergroute, maar de wat veiligere route incl ferry overtocht.

Maar eerst tanken we in Kemaliye water bij uit een bron en diesel. De tankstationhouder wil praten, maar kan geen Engels of Duits. Dus, belt hij een familielid in Eupen (BE), die ons te woord staat. Mensen hier zijn oprecht geinterresseerd en willen graag praten met ons. 

Kemaliye is een bergdorp en heeft een gezellige 'Alpen' uitstraling vanwege de houten huizen. Naast de moskee is een wasruimte voor de voeten.

Na Elazig doen we een lunchstop naast een begraafplaats op een afgelegen zijweggetje. Er komt een man aangelopen die ons uitnodigt voor een thee. We krijgen beide een kushand en brengt deze naar zijn voorhoofd.
(de 1e kushand van een man in mijn leven🤫) Het is een soort Imam.

Daarna maakt hij een komkommer/tomatensalade voor ons.
Hij spreekt alleen Turks. Hij belt met zijn gsm iemand in Duitsland. Via een Duits contact hebben we een geanimeerd gesprek met hem!
Helaas, we moeten verder en hij geeft ons bij afscheid weer een handkus, die hij brengt naar zijn voorhoofd. Ietwat verward stappen we in de camper. Wat een prachtige, lieve mensen ontmoeten wij in Turkije. Supergastvrij en ozo spontaan.
Het berglandschap is erg mooi en we volgen de Euphraat vanaf veilige afstand.

In Harput aangekomen, nemen we de ferry naar Perket. De vallei is een stuwmeer geworden. Een kasteel overziet daardoor niet meer de vallei maar het meer.

Wanneer we de ferry af willen rijden, raakt een auto de camper, die de rechter achterlichtomkasting doet breken. De man wil ons €50 betalen maar dat weigeren we. De politie komt erbij en een goed Engels sprekende Turkse man, Vural, helpt ons en is getuige. We vullen het formulier in op het politiebureau en rijden dan naar de camping. Een kleine domper op deze mooie dag, maar het is kleine schade en vervangbaar. We vinden een camping 8km na Tunceli aan de Munzur rivier in het Nat park.

s Avonds eten we in het restaurant van de camping. Niels, een Deen, komt bij ons zitten en we eten gezamelijk. Hij maakt een wereldreis met zijn Landcruiser en gaat door Pakistan, India, naar Z-Korea en dan met de ferry naar Japan. Prachtige reis!
Zijn vrouw werkt nog, maar vliegt af en toe naar hem toe. Toch geweldig hoe mensen hun plannen omzetten in daden!