30Jun - 2Jul: Munzur Vadisi Nat. Park

We zijn niet ver meer van Macka (Trabzon) en moeten er 4 Jul zijn. We zullen de dagen gebruiken om het Munzur Nat. park te verkennen.

Maar eerst rijden we terug naar Tunceli/Axa-Turkije voor de verdere afwikkeling en Vural helpt voor de vertaling. Ik zend het schadeformulier naar AXA-France.
We bieden Vural een koffie aan en zijn hem dankbaar voor zijn goede hulp.

Tunceli is de hoofdstad van het gebied waar het 'Zaza' volk leeft, een minderheid van Iraanse oorsprong. De vrouwen dragen geen hoofddoeken. Ze zijn geen moslim en er zijn geen moskees, maar hebben hun  eigen religie. Tot in de jaren '90 zijn hier veel guerilla activiteiten geweest. Maar, nu is het veilig, ook mede door militaire aanwezigheid.
De komende dagen zullen we veel meer horen over dit prachtige, gastvrije volk.

We geven de voorkeur aan een andere camping en rijden 50km verder het Munzur Nat park in. Via een prachtige canyon langs een wildstromende rivier vinden we de Ovam camping in Ovacik. Het lijkt goed.

Geke mag de wasmachine gebruiken om de lakens te wassen.

's Avonds wordt er een kampvuur gemaakt en worden we uitgenodigd voor een thee.

De volgende morgen rijden we met 2 meisjes in hun auto naar Ovacik voor de aanschaf van een lokale Sim-kaart en het doen van boodschappen. We drinken nog een Turkse koffie en gaan op de foto met een man in 'Zaza' klederdracht, dat hier en daar nog wordt gedragen.

's Middags willen we de bron zien van de Munzur rivier, ca 10km van Ovacik. De weg naar de bron is zeer mooi.

Onderweg stranden we in een grote kudde geiten. 

Bij de bron aangekomen zien we mensen plastic flessen vullen met het zuivere bronwater. Wij dus ook! Heerlijk, dat koude bronwater!

Overal uit de rotsen stroomt water, die het tot een rivier maakt. We worden af en toe aangesproken in het Duits. Veel 'Zaza' mensen zijn vertrokken naar Duitsland voor werk en komen dan in de zomervakantie terug naar hun geboortegrond. Ze zijn erg trots dat we het 'Zaza' gebied bezoeken. Hier is nauwelijks Westerse toerisme. Dat is te merken. Alles straalt authenticiteit uit en de prachtige natuur is ongerept. 

Weer op de camping gekomen zien we Önder en Selda, het jonge stel van de Kemaliye camping. Leuk elkaar weer te zien.

We lopen langs een ander jong stel (Veysel en Sinam) en die nodigen ons spontaan uit om mee te komen eten. We verzorgen het bier. Wat een ongelooflijke gastvrijheid! Ze kennen ons niet en vragen of we mee willen eten. Zo hartverwarmend!

Önder en Selda komen er later bijzitten  en we besluiten om morgen met elkaar een hike van ca 16km te doen naar een serie watervallen in de bergen bij Ovacik. Geweldig dat we deze mensen hebben keren kennen. We komen veel te weten over de huidige politiek en de verarming die plaats vindt door een gierende inflatie. Het is ons duidelijk: Veel mensen hebben genoeg van Erdogan en snakken naar verandering en perspectief. 

Ze zijn ook diverse keren in Iran geweest. Veel Turken gaan nl naar Iran op vakantie ondat het een zeer goedkoop land is en er is geen visum nodig.