28Jun: Gurun - Divrigi - Kemaliye

We hebben heerlijk geslapen na een lange dag met op de achtergrond het geruis van de stromende rivier. 

Na het ontbijt gaan we de canyon inwandelen via een pad langs de rivier. We zijn de enigen. Diep beneden ons zien we vele forellen zwemmen in het kristalheldere water.

Op de terugweg komen we langs een zalmkwekerij en kopen 2 zalmen voor het avondeten. We krijgen er thee bij, de nationale drank. Turken zijn prachtige gastvrije mensen. 

Onderweg zien we een fietser met bepakking en stoppen. Het blijkt een jonge Nederlander te zijn, Guido uit Utrecht. We nodigen Guido uit voor een koffie in de camper en vertellen onze wederzijdse plannen. Zijn eindbestemming is Kirgistan aan de Chinese grens, maar zal eerst door Iran fietsen en hij gaat op 7 Juli de grens over. Wij ook! We wisselen onze gsm nummers uit, nemen een foto en rijden verder. Dapper van Guido!

We rijden naar Divrigi. Het landschap verandert van heuvels in ruiger middelgebergte met meer beboste hellingen en af en toe bloeiende heide.

We zien regelmatig grote aantallen bijenkasten en kuddes geiten en schapen.

Al dagenlang wordt Centraal-Anatolie geconfronteerd met een koudegolf. Maar, nu begint het warmer en zonniger te worden.

We doen Divrigi aan omdat hier een heel mooie moskee en aangebouwde hospitaal/madrassa is gebouwd in 1228-1243 door de Seldjoeken. De Turken zijn hieruit voortgekomen en in deze periode wordt de Turkse taal en de Islam geintroduceerd. Voorheen was in heel Anatolie het Christendom verspreid vanuit Armenie en Georgie. Christenen, moslims en joden leefden vreedzaam samen.

Helaas staat dit Unesco monument in de steigers vanwege restauratie-werkzaamheden binnen en buiten.

Echter, de portalen kunnen we goed zien met zijn zeer fijne gebeeldhouwde decoraties en Arabische teksten. Het is een meesterbouwwerk, de 'Alhambra van Anatolie'. Wij krijgen van een gids een folder in het Engels. Leuk!

We doen nog boodschappen in Divrigi en zien een oude minaret die het bidmoment aankondigt en rijden dan binnendoor de bergen in naar Kemaliye. Het landschap wordt ruiger en zien de canyon waar de rivier Euphraat doorheen stroomt. 

De weg gaat over in gravel met kuilen en rijden door talloze ruw uitgehouwen nauwe tunnels. We rijden zeer langzaam, want het is aardedonker en  sommige tunnels hebben onverwachte scherpe bochten. Er is veel concentratie nodig en soms loopt Geke vooruit in een tunnel, afvragend is het hoog en breed genoeg?

De tunnels uitkomend zien we dan de diepe ravijn links van ons met de snelstromende Euphraat en rechts van ons steile hoge rotswanden. De gravelroad heeft geen vangrail, daar is geen ruimte voor!

We moeten door, omkeren kan niet meer omdat de gravelroad te smal is. Op een gegeven moment wordt de weg nog smaller en heeft een zeer scherpe bocht. Tijdens het nemen van de bocht raakt een uitstekende rotspunt de luifelomkasting wat een flink aantal krassen oplevert. Geke loopt nu constant vooruit en ik rij met een stevige dosis adrenaline en zweethandjes. De ravijn ligt gevaarlijk dicht links van ons, maar we moeten door.

Na ca 9km stapvoets rijden met veel geschud en een uur verder zijn we moe van de concentratie en spanning. But, we did it💪

Om 20:00 rijden we moe de camping op in Kemaliye. Wat een dag!