17 Nov: Tafraoute - Amtoudi

In de anti-Atlas zijn diverse gemeen-schappelijke  graanschuren (agadir). Een daarvan staat in Amtoudi welke is gebouwd in de 12e eeuw en in gebruik tot 1956. Deze gaan we met elkaar bezoeken.

Het begint cliche te worden; de route er naar toe is mooi.

De gemeenschappelijke waterbronnen zien er soms zeer mooi uit. We denken dat men zich hier ook reinigt voor het bidden.

Onderweg zien we een grote kudde geiten en schapen de weg oversteken.

Nadat iedereen is gearriveerd op de afgesproken rendez-vous, is er een gezamenlijke rondleiding van de agadir, maar eerst moet er stevig worden gewandeld naar de 200m hoge strategisch gelegen agadir. Maar de klim wordt beloond. Het uitzicht is magnifiek.

De gids is er al. Ongelooflijk dat de 12e eeuwse graanschuur in gebruik was tot 1956. We gaan de oude houten (van dadelpalm) deur binnen. 

Er werd honing, arganolie, groente en graan opgeslagen voor de lokale bevolking. De bijen hadden hun honingraten in de manden, geklemd in de stenen gaten. Koranteksten werden geschreven op hout. Papier bestond toen nog niet. De 3 uitkijktorens bewaakten de vallei tegen rovers.

Er viel tot begin deze eeuw voldoende regen om de bijenvolken gezond en de waterput gevuld te houden.

Nu heeft het hier 4 jaar niet meer geregend! We horen dit zo vaak in Marokko. Zoveel is me duidelijk geworden; De mensheid stevent af op een grote klimaat ramp.

Na de afdaling, rijden we gezamenlijk naar de wildcamp iets buiten Amtoudi. 

Tegen zonsondergang zien we een grote kudde dromedarissen voorbij de wildcamp lopen.