Dag6-7(10-11Jul): Maku

We blijven tot Ma 11Jul in Maku, omdat we nog SIM-kaarten en Iranese kentekenplaten (verplicht bij verblijf > 10 dgn) moeten kopen. 

We houden ons uiteraard aan de Iraanse kledingvoorschriften, dwz dames hoofddoek om, blouse en lange broek, heren in T-shirt met lange broek. 

We rijden in onze camper met Ruud en San en bezoeken de 10e eeuwse Armeense St-Thaddeus kerk (Unesco), 40 km van Maku.

We zijn in Azerbeidjhaans Iraan en hier wordt Turks gesproken. In vroeger eeuwen waren de grenzen vager en was N-Iran bevolkt door Armeense christenen en waren er kerken en kastelen gebouwd.

Het is een mooie route door de bergachtige omgeving. De wegen zijn redelijk.

We rijden defensief, want het verkeer is chaotisch (afsnijden, plotseling naar links of rechts, rechts inhalen). Maar, het went snel.

Onderweg zien we steeds meer families hun kleed uitrollen voor een picnic. Ze zwaaien naar ons als we langsrijden.

We rijden via een ander route terug. In Chalderan doen we als Iraniers en drinken koffie onder een boom. Al snel worden er gegrilde kippebouten en tomaten gedeeld met ons en natuurlijk hoort daarbij een gezamelijke foto. 

Wat een ongelooflijke gastvrijheid!

We kopen fruit en groenten bij een fruitstalletje.

Onderweg stoppen we bij een nomadenstam met hun schaapkuddes.

We rijden vervolgens naar een waterval. Ook hier zijn vele families aan het picnicken. Echter, geen enkel kind kin zwembroek/zwempak. Het is duidelijk een andere wereld met minder vrijheden.

Via een prachtige weg door de bergen rijden we terug naar het wildcamp. 

Om 18:00 is er een briefing ivm de kentekenprocedure voor Ma a.s.

Het park is overvol ivm picnickende families, maar we vinden een plekje. Alweer wordt er een spies met kippevlees aangeboden door een Iranese fam. We hadden al gegeten, maar uit beleefdheid nemen er een aan. We geven hun onze kersen.

Zodra het donker wordt doen we de plissees dicht, zodat we de korte broek en T-shirt aan kunnen doen. Wat voelt dat zalig!

Tegen middernacht wordt het rustig en vallen we in slaap.

7Juli:

We staan om 08:00 voor het  politiekantoor van Maku om de kentekenplaten te regelen.

Helaas, na 6 hr wachten is het duidelijk dat de kentekenplaten die moeten komen uit Teheran er niet zijn. De plaatselijke autoriteiten hebben ook geen haast om ons te helpen. Onze  Iraanse helper, Hassan, staat ook machteloos. 

We mogen zonder Iraanse nummerplaten niet verder, dus zoeken we maar een shoppingmall (heel anders dan bij ons) op om de tijd te doden. We eten rijst, kebab en salade in een restaurantje en rijden daarna terug naar het picnic park in Maku.

Ondertussen is er overleg tussen Hans (eigenaar van EFE) en de Iraanse ambassade in Ned wat te doen.

Er is besloten om morgen naar Khoy te rijden om de kentekenplaten daar te regelen.