Dag38-39(11-12Aug): Isfahan

Navid, de contactpersoon, komt na het ontbijt in het hotel. Op advies van Paul rijden we naar de garage om ze aan te sporen de definitieve diagnose vast te stellen en eraan te beginnen. 

Paul en Christine komen ook naar de garage en er wordt een testrit gemaakt met Paul, een monteur en mij. De auto rijdt normaal, geen rare geluiden te horen. Ik kan me herinneren dat ik de 4x4 switch had uitgezet toen ik de auto van de depannage auto had afgereden. Zou dat het probleem zijn?

Intussen is er ook Whatsapp contact met onze Mercedes garage in Belgie voor technisch support. Volgens de garage is de plotselinge 4x4 inschakeling op asfalt de oorzaak van het probleem. De werking van de assen geeft een bonzend geluid door de torsie bij het nemen van bochten. 

Er is gelukkig geen probleem met de auto dus kunnen we terugrijden naar de camperplaats. We lunchen met Paul en Christine in het restaurant van Navid. We drinken er een welverdiende alcoholvrije Mojito bij. 

Omdat we nog een nacht het hotel hadden geboekt, gaan we met de metro terug naar het hotel. 

's Avonds lopen we de stad in om de Imam Square en de Qeysariyeh bazaar te bezoeken.

Er zijn een aantal prachtig verlichte moskeen rondom het plein en in het midden is een fontein met rondom grasveld en voetpaden. Het is gezellig druk; Kinderen zijn aan het vliegeren en vele families picnicken in het gras.

Geke koopt 4m prachtige zijde stof in de bazaar. 

Op de terugweg doen we de beroemde Abassi hotel aan. Hier hebben ze nl. heerlijk ijs. We eten het op in de prachtig aangelegde binnenplaats. 

Na een half uur lopen en via de prachtig verlichte 17e eeuw) Se-o-Se Pol (33 bogen) brug zijn we terug in het hotel.

De volgende dag gaan we naar een Zurkhaneh (huis van kracht) training kijken. Het is een zeer oude sport dat alleen wordt beoefend in Iran in een speciale arena.

Onderweg spreekt een man en zijn dochter ons aan en ze willen ons met de auto brengen. Heel aardig. 

De training is zeer interessant en uniek om naar te kijken.

Hierna laat hij ons de 'Manar-e Jonban' moskee zien. Het is een 14e eeuwse moskee met 2 minaretten en heeft betegeling in mongoolse stijl omdat een deel van Iran in de 14e eeuw veroverd was door Mongolie (Dginzis Kahn).

Het bijzondere is dat de minaretten kunnen bewegen vanwege de flexibele constructie. Dit wordt om 13:30 gedemonstreerd en inderdaad, ze bewegen.

Hierna rijden we langs een vroegere badhuis met een toegangsdeur met 2 verschillende deurkloppers: 1 voor mannen en 1 voor vrouwen. Aan het geluid kon men horen of er een man of vrouw voor de deur stond.

Vervolgens rijden we langs de restanten van een vuurtempel van de Zoroastrians die hier vroeger woonden.

Hierna rijden we naar de grote Vrijdag moskee (Unesco). De oudste delen zijn van de 10e eeuw en is uitgebreid en verfraaid over een periode van 200 jr. Het heeft een prachtige dome, oude pilaren en een zeer fijn gedecoreerde portaal.

Gedurende de Safavid periode in de 17e eeuw zijn Armeniers gedwongen verplaatst vanuit Jolfa (Armenie) naar Isfahan. Ze stonden bekend om hun vakmanschap en koopmanschap in de zijde handel en de Safavid Shah wilde deze handel beheersen. Isfahan werd toen New Jolfa genoemd.

Er wonen nog veel Christelijke Armeense nazaten in de wijk Jolfa. De wijk heeft nog 13 practizerende Armeense kerken. We bekijken de 17e eeuwse "Vank" kerk met zijn prachtige schilderingen van het testament. Het herbergt ook een museum  o.a. een 'tearpot'.

We worden hierna afgezet bij het hotel. We zijn moe van de vele indrukken en de warmte.

Een vriendin van Navid, Fatima, handelt in Perzische tapijten van zijde en wol. Deze tapijten zijn handgemaakt met vrije design, gekleurd met natuurlijk gebruikte verfstoffen door een qashqai nomade. Fatima is zelf een quasqai nomade. 

Ieder tapijt is uniek, dus ook de onze.

Ze stuurt een aantal designs. We kiezen er een uit van wol (1.5m x 2m) en we checken het in het hotel. 

Daarna rijdt Fatima ons terug met tapijt naar de camperplaats.

We eten nog iets en daarna gaan we slapen, gelukkig weer in onze camper.