Dag10(14Jul): Khoy- Tabriz
We gaan de route weer oppakken en rijden naar Tabriz, weliswaar met 4 dagen vertraging vanwege de Iraanse kentekenplaten. De rit is mooi en zien af en toe bijzonder vervoer. We zullen 2 dagen camperen in het El Goli park.
Onderweg tanken we diesel. Dit gaat heel anders dan in EUR: De tankstations hebben beperkte quota en we zijn afhankelijk van de welwillendheid van pomphouders en vrachtwagenchauffeurs hun pasje te mogen lenen. Bij de 3e tankstation is het raak. Ik mag 30ltr tanken op het pasje van een vrachtwagenchauffeur. Kosten: 3000 rial x 30ltr= €0.01 x 30 = €0.3!
Ter vergelijking: We kopen 1.5 ltr water voor 50.000 rial = €0.17!
Er rust een absurde subsidie op brandstofprijzen om de bevolking rustig te houden. Levensmiddelen zijn daarentegen ongeveer even duur als in Turkije.
De sancties hakken er behoorlijk in en het leven is zwaar voor de bevolking: Veel werkloosheid, gemiddeld maandloon €100 - €300/mnd. Er is veel ontevredenheid onder de jeugd.
Tabriz naderend, missen we de ring, waardoor we door het centrum rijden.
Dit is een hele uitdaging: Het aantal rijen autos dijen uit en krimpen in onverwacht al naar gelang de ruimte die er is. De ruimt wordt vaak ingenomen door dubbel parkeren of een brommer die nog tussendoor wil. Op rondtondes wordt er nog snel voorlangs gereden om rechtsaf te slaan. Autos met 2 kinderen + bijrijder voorin zonder veiliheidsgordels.
Kortom, het verkeer is chaotisch en vereist veel concentratie en alertheid.
Eenmaal geinstalleerd in het El Golipark, nemen we de metro (voorzien van airco) naar het centrum om de blauwe moskee en de bazaar (Unesco) te zien.
Voor de bazaar zien we veel geldwisselaars en krijgen voor €100 31miljoen rial.
We lopen door de bazaar. De grootste en oudste van Iran. Er is veel aanbod van stoffen, noten en hoofddoeken, etc.
Na een middag slenteren drinken we een milkshake, aangeboden door 4 dames waarmee we in contact komen.
Moe, maar voldaan arriveren we in het El Goli park.
Zoals ieder stadspark, veel Iraniers gaan tegen 18:00 naar het park om verkoeling te vinden in de schaduw. De tapijten worden uitgerold, sommigen met tentjes voor de overnachting, ook voor onze campers en de tassen met voedsel worden uit de kofferbak gehaald.
Er is ook een Iraanse muziekconcert. De mensen zitten keurig op stoelen. Dansen is nl. verboden!
Een heel bijzondere ervaring. Veel mensen willen met ons op de foto of krijgen een uitnodiging om bij hun thuis te komen eten. Ze zijn nieuwsgierig uit welk land we komen en trots dat we hun land bezoeken.